Mijn kinderen zijn nu 14 en 15. Het valt me elke dag weer op hoe groot, leuk, geweldig goed gelukt en zelfstandig ze zijn. Eén kleine ‘maar’. Ze zitten (al lang en breed) op de middelbare, maar hun ruzies zijn het niveau van groep 1 nooit ontstegen. Het gaat al een tijdje niet meer om Playmobil, maar om wie de oplader mag gebruiken, en WAAROM HEB JIJ DE OPLADER EIGENLIJK MEEGENOMEN NAAR JE KAMER!?!? En het is vet oneerlijk dat de ander Skoeter mag uitlaten en zo onder de afwas uitkomt.
Vorige week (na de zoveelste pubervete thuis) voerde ik een coachingsgesprek met een man die erachter was gekomen dat zijn collega meer verdient dan hij. Hij was wóest. In gedachten dwaalde ik af en zat ik ineens thuis op mijn eigen bank. Er was gewoon geen enkel verschil tussen kleine kinderen, mijn pubers en volwassenen, besefte ik. Boos zijn, kinderachtig doen, ruzie maken…. Het blijft exact hetzelfde.
Niets menselijker in relaties dan ergernissen en ruzies. Menselijk dus, maar wél irritant. Zeker als gedoe (op het oog) het gevolg is van iets onzinnigs en futiels – het bekende dopje dat niet op de tandpasta wordt gedraaid. Ruzies en irritaties brengen niet het beste in je naar boven. Je kijkt door een gekleurde bril naar de ander en bent gericht op wat jíj voelt en vindt. En conflicten die op een verkeerde manier gevoerd worden, zorgen ook nog eens voor een verwijdering, en kunnen zelfs leiden tot een breuk tussen mensen. Ze zorgen kortom dus voor een hoop narigheid.
Jouw ruzie definitie is de mijne niet
Maar de een vindt gedoe erger dan de ander. De een ervaart sneller iets als ruzie dan de ander. Dit heeft te maken met jouw ruzie definitie en jouw definitie van een conflict. Die is voor iedereen namelijk anders. En iedereen vóelt er ook iets anders bij. Voor de één is ruziemaken essentieel om de lucht te klaren, een ander ziet het krijgen van het minste beetje weerstand of kritiek al als ruzie en wil daarvan heen en weer wiegend in foetushouding in een hoek gaan liggen. Sommige mensen zijn gewend te discussiëren en vinden dat lekker, andere mensen willen alleen maar harmonie. De één gooit alles moeiteloos op tafel, de ander is misschien een absolute spaarder en kropt het op.
De definitie die jij hanteert zegt iets over hoe jij ruzies beleeft. En jouw ruzie-beleving kan een oorzaak zijn van sociaal gedoe en je regelrecht de Ongeluksroute in laten kukelen.
Hieronder een paar herkenbare ruzie definities per type;
Het-discussie scherpt je-type
Sommige mensen hebben er lol in om stellingen te poneren en dan tot het scherpst van de snede met de ander in discussie te gaan. Ik hou er niet van. Ik vind het zinloos en word er altijd pissig van. Dus elke keer dat ik in een discussie beland ervaar ik dat als ruzie, terwijl de ander vindt dat ie gewoon een goed gesprek aan het voeren is.
Het-ruzie klaart de lucht-type
Bij mij thuis mocht je ontploffen, ruziemaken en daarna sorry zeggen. Ruzie klaart de lucht zei mijn moeder altijd. Je kon na een woedeaanval dus altijd zeggen: ‘Ik was gewoon een beetje gestrest, sorry’, en hup, zand erover.
Het-ruzie moet je ten alle tijden voorkomen-type
Mijn vriend is een harmoniezoeker en schrikt zich een ongeluk van elke stemverheffing. Ook dit veroorzaakt gedoe. Hij en ik moeten na een stemverheffing nog lang praten om het allemaal weer recht te breien, terwijl ik dan denk: kom kom, zo groot was het niet.
Het passief agressieve type
Een van mijn collega’s vertelt tijdens de lunch dat ze het zo goor vindt dat haar vriend met zijn vingers likt uit de pindakaaspot. Ze vertelt dat ze er altijd demonstratief een lepeltje naast legt, maar dat hij de hint niet begrijpt. Zij maakt liever een sarcastische opmerking (‘Weet je waar pindakaas ook lekker op is? Op je brood. Met een mes.’) dan rechtstreeks te zeggen wat ze wel en niet wil.
Een verschillende ruzie definitie, en dus ruziebeleving, maakt dat je elkaar soms niet kunt begrijpen en… je raadt het al: dat zorgt weer voor sociaal gedoe.
Om wat meer te begrijpen van jouw eigen ruzie definitie kun je jezelf de volgende vragen stellen:
- Wat heb je geleerd over ruziemaken en wat herken je daarvan in het nu?
- Word je bang van ruzie of niet?
- Herken je je in een van bovenstaande types en zo niet, hoe zou jij jezelf typeren?
Want begrip en herkenning maakt dat je sneller op de Geluksroute kan blijven.
Als je meer leren over op de Geluksroute blijven, lees dan het boek of doe mee aan de online cursus.
